Serenade van Leon de Winter

Serenade van Leon de Winter

1 Ster2 sterren3 sterren4 sterren5 sterren 25 stemmen. Geef ook jouw cijfer!
Gemiddeld: 3,00 van de 5
In de categorie: Boekbespreking Nederlands

Het boek stond in de bibliotheek en een leraar heeft het mij ooit aangeraden had. Zo besloot ik dit boek te nemen. Ik heb nog niet echt een verwachting van het boek, maar ik hoop natuurlijk dat het een leuk boek zal zijn. De omslag is geel gekleurd en er staat een plaatje van een vleugel (piano) op.

B. Zakelijke gegevens

Schrijver: Leon de Winter
Titel: Serenade
Plaats en jaar van uitgave: Amsterdam, 1995
Jaar van eerste druk: 1995

C. Titel (en ondertitel), motto

De titel van het boek is Serenade, op het einde van het verhaal schrijft Ben Weissnan een muziekstuk voor zijn moeder, hij noemt het stuk: Serenade No. 1. Een serenade is een muzikale hulde als eerbewijs voor iemand. Ben heeft de serenade als eerbewijs voor zijn moeder geschreven, vandaar de naam. Het boek heeft geen motto.

D. Genre

Het genre van het boek is een sociale psychologische roman, het gaat over het leven van Ben en zijn moeder, ook met de tegenslagen erin verwerkt. Het is dus een lang verhaal.

E. Korte inhoud

De moeder van Ben Weiss, Anneke Weiss, ligt in het ziekenhuis om geopereerd te worden aan galstenen. De operatie zou maar een halfuur duren, maar het duurt meer dan drie uur voordat Ben hoort dat zijn moeder naar de Intensive Care gebracht is. Van een internist hoort hij dat ze bij zijn moeder een ongeneeslijke tumor ontdekt hebben, en dat ze nog maar een jaar te leven heeft. Ben besluit dit niet aan zijn moeder te vertellen, want hij denkt dat ze niet meer zou genieten van de tijd die ze nog te leven heeft. Vier weken na de operatie mag ze naar huis, vier maanden na de operatie maakt ze op een introductieavond van het joodse bejaardentehuis Beth Shalom kennis met Fred Bachman, waar ze een relatie mee begint. Tien maanden na de operatie verdwijnt ze plotseling, zonder iets van haar te laten horen.

Ben krijgt van Fred te horen dat zijn moeder al twee dagen niets van zich laat horen. Hij gaat bij haar langs en merkt dat ze inderdaad niet thuis is en dat ze haar paspoort en reistas meegenomen heeft. Haar moeder maakte sinds ongeveer tien jaar na de dood van zijn vader een keer per jaar een uitstapje naar een of andere stad in Europa, maar dan belde ze altijd de avond na haar vertrek om Ben te laten raden waar ze nou weer was. Aangezien ze dat dit keer niet gedaan heeft, begint hij zich toch ongerust te maken. Fred, die ook gekomen was, vertelt hem dat zijn moeder twee dagen eerder bijzonder opgewonden was door iets dat ze op tv had gezien. Ook Ben herinnert zich dan dat ze hem die avond had opgebeld, en had geklaagd over de wreedheid in de wereld, en iets dat ze op tv gezien had.

Ben gaat aangifte doen van haar verdwijning. Dan gaat hij bij zijn vriendin Inge, die bezig is met een artikel, op bezoek. Daarna gaat hij bij een Thais eethuis langs om eten op te halen. Hij ontmoet daar Ruth van Dijk, zijn werkgeefster, die hem om een lift vraagt. In de auto merkt hij dat zij tijdelijk vervolg wil geven aan de korte relatie die ze een paar jaar geleden hadden. Hij heeft daar geen zin in en gaat dus niet op haar avances in. Als Inge ’s avonds later bij hem langs komt om hem op te beuren, komt Ruth echter zomaar halfnaakt uit de wc. De volgende ochtend laat hij Ruth de jingle horen die hij voor een reclamespotje moest maken. Hoewel hij het ‘dilettantensoep’ vindt, vindt Ruth het knap. In de auto bedenkt hij dat het werk dat hij nu doet hem geen voldoening geeft, en dat hij aan een ommezwaai in zijn werk toe is: hij wil serieus gaan componeren. Hij gaat weer langs het huis van zijn moeder, en ontdekt daar een brief van een reisbureau, waaruit blijkt dat zijn moeder een reis naar Split in Kroatië heeft geboekt. Als hij het reisbureau belt, krijgt hij te horen dat ze naar Sarajevo wilde, maar dat ze aangezien dit niet kon, ze naar de dichtstbijzijnde plaats, Split, is gegaan. Hij besluit met Fred achter haar aan te gaan. Via een collega van Inge krijgt hij het programma te zien dat zijn moeder zo van streek had gemaakt. Het ging over een Bosnische vrouw die doordat haar vader had gedaan alsof hij gek was, had kunnen vluchten.

Eenmaal aangekomen in Split, gaan Fred en Ben naar Anneke op zoek. Aan het eind van de namiddag ontmoeten ze Drazen Mesic, een oude kennis van Fred. Drazen weet misschien waar Anneke is: een oplichter had het in de kroeg over gehad dat hij bezig was een Nederlandse vrouw op te lichten. Aan de hand van de beschrijving zou het heel goed Anneke kunnen zijn. Later betrapt Ben Fred op hun hotelkamer met een donkere serveerster. Als hij Fred ervan beschuldigd ontrouw te zijn aan zijn moeder, krijgt hij te horen dat zij tijdens haar reisjes ook altijd op zoek ging naar een gigolo om zich te laten verwennen.

Drazen Mesic brengt Fred en Ben naar een station vlakbij de haven en vertelt hun dat zijn moeder slachtoffer is geworden van een oplichter, Slavko, die haar beloofde een wapentransport naar Sarajevo te kunnen regelen als zij daarvoor betaalde. Zij had hem al haar geld (175.00 gulden) gegeven, waarna hij meteen was verdwenen. Als zij Ben ziet is ze niet verrast, en wil eerst niet met hem meegaan, maar doet dit uiteindelijk toch.

Eenmaal terug in Amsterdam gaat het snel slechter met haar. Ze raakt in een coma, waaruit ze weer een tijdje beter wordt. Maar plotseling leeft de ziekte weer op en sterft ze naar een paar dagen. Als hij na de begrafenis op de joodse begraafplaats met Inge haar huis gaat leegruimen, ontdekt hij het adres van een psycholoog dat haar oorlogstrauma behandeld heeft. Hij besluit deze psycholoog op te zoeken, en krijgt zo het geheim te horen dat zijn moeder jarenlang gekweld heeft: tijdens de Tweede Wereldoorlog was haar hele familie gedeporteerd. Zij was ontsnapt doordat haar tweelingbroer Benjamin had gedaan alsof hij gek was.

Ben besluit te stoppen met zijn reclamewerk, en serieus te gaan componeren. Hij begint met een serenade voor zijn moeder, waarmee hij voor zijn gevoel een daad stelt tegen de oorlog in Bosnië.

Het verhaal in een zin: Door gebeurtenissen in het verleden, wil de moeder van Ben iets goeds doen voor de mensen die hetzelfde meemaken, als zij meegemaakt heeft. Dit loopt echter op een groot probleem uit.

Het verhaal speelt zich vooral in Amsterdam af, maar ook een tijdje in Split, in Kroatië af. Het verhaal speelt zich af rond 1993. Anneke haar laatste reis ging naar Split. Ze leefde tot en met 1994 en rond deze tijd was er oorlog daar.

F. Thema en idee

Het thema van het boek is:

  • Liefde: De moeder van Ben wordt weer verliefd, liefde tussen moeder en zoon, er draait veel om liefde in het boek.
  • Oplichting: Anneke wordt opgelicht voor veel geld.
  • Oorlog in voormalig Joegoslavië en reizen
  • Ziekte: Anneke heeft een ongeneeslijke tumor, maar ze weet er zelf niks vanaf.
  • Muziek: nadat Ben achter de grote geheimen van zijn moeder komt, besluit hij te gaan componeren, muziek te maken, het eerste lied is voor zijn moeder.
  • Geheimen/ dingen verzwijgen.

Het idee van het boek is: Mensen kunnen nog zo lang geheimen verborgen houden, maar op een gegeven moment komt het toch naar boven, op wat voor een manier dan ook.

G. Hoofdpersoon/-personen

Anneke Weiss-IJsman: Anneke is de moeder van Ben. Ze is een 74-jarige weduwe. Anneke is een zeer levenslustige vrouw, nieuwsgierig naar alle dingen om haar heen. Ze gaat altijd heel netjes gekleed en heeft haar haren bruin geverfd. Op latere leeftijd wordt ze verliefd op Fred Bachman. Anneke heeft kanker, maar weet dat zelf niet. Uit het verhaal blijkt, dat ze een oorlogstrauma heeft, waarover ze nooit gepraat heeft met Ben, alleen met een psycholoog.

Ben Weiss: Ben is de joodse ik-figuur in het boek. Hij componeert (met succes) reclamedeuntjes en top veertig-muziek. Zijn moeder is erg trots op wat hij doet, maar zelf wil hij eigenlijk wel eens serieuzer werk schrijven. Zijn vader is al op jonge leeftijd overleden en hij is enig kind. Hij houdt erg veel van zijn moeder, maar ergert zich af en toe aan haar dagelijkse telefoontjes over onbelangrijke zaken. Ben heeft een vriendin, genaamd: Inge. Ben heeft een joods uiterlijk, is van middelbare leeftijd, maar wordt meestal jonger geschat.

H. Verteller

De beginregels

Mijn moeder leed al jaren aan rugpijnen. We bezochten vele specialisten, van gekwalificeerde medici tot klussende kwakzalvers, en de diagnoses varieerden van ouderdomsslijtage tot negatieve aardstralen onder haar woning.

Toen ik hoorde dat het ziekenhuis van de Vrije Universiteit een nieuw scanapparaat had verworven, liet ik haar op de wachtlijst zetten. De wondermachine constateerde ordinaire galstenen. Eindelijk beschikten we over een solide verklaring van de krampen die haar soms dagen achtereen kwelden. Galstenen konden we begrijpen. Kiezeltjes in haar buik. De artsen beloofden dat de verwijdering ervan niet langer dan een half uur zou duren. Vervolgens zou haar herstel niet meer dan drie dagen ‘hospitaalzorg’ vergen.

Honderd minuten na het begin van de operatie, na acht bekertjes koffie en het spellen van De Telegraaf inclusief de bordeeladvertenties, begon het tot me door te dringen dat de operatie anders verliep dan de staf had voorspeld. Manmoedig hield ik me aan de gedachte vast dat mijn moeder al vierenzeventig was en de ene operatie niet de andere; het zou wel goed komen.

De slotregels

Ik heb mijn reclamerelaties verteld dat ik de komende tijd niet beschikbaar ben. De notitieboekjes zijn van de duisternis van de la bevrijd en liggen nu kwetsbaar op de Roland. Ik schrijf iets waarboven ik schaamteloos Serenade no. 1 noteer. Ik schrijf een stuk voor mijn moeder.

Als ik beelden van de Bosnische Oorlog zie, hoor ik haar klacht dat de bandieten zegevieren terwijl de beschaving toekijkt. Gewapend met pen en piano, gekleed in een bordeauxrood vest met zwart werkje, zal ik ze in haar naam bestrijden.

Het verhaal heeft een ik-persoon, je volgt alles door de ogen van Ben, waardoor je je goed kunt inleven in zijn situatie. 

I. Waardering

Ik geef het boek een 7, omdat het redelijk een mooi boek is, er komen veel verschillende thema’s naar voren toe. De inhoud van het boek is dus heel aardig interessant. Het is een makkelijk verhaal, alles wordt goed uitgelegd. Ook al staan er af en toe een paar moeilijke woorden in, maar daar kan je overheen lezen.

Er zit best veel spanning in het boek, zoals de keer dat Anneke spoorloos verdwijnt, dan ga je echt mee denken waar ze zou kunnen zijn. Ik vind Anneke wel een leuk personage, ze maakt haar dromen waar. Dat vind ik goed van haar.
Ik zou dit boek aan anderen aanraden, omdat het makkelijk te lezen is en het niet zo dik is. De onderwerpen in het boek zijn ook interessant.

J. Verwachting

Ik had niet echt een verwachting van het boek, dus ik kan ook niet zeggen of mijn verwachting is uitgekomen. Wel vond ik het een leuk boek om te lezen. Ik heb wel eerder over de voorkomende zaken gelezen, dus er zat niet echt veel nieuws in het boek. Het boek had geen bijzondere vorm voor mij, ik vond het heel normaal.


Leave a Comment

Your email address will not be published. Required fields are marked *

SuperSpreekbeurt.nl maakt gebruik van cookies om de website te verbeteren, te analyseren, voor social media en advertenties. Door gebruik te maken van deze website en hiernaast op accepteren te klikken, geef je toestemming voor het plaatsen van cookies. meer weten?

De cookie-instellingen op deze website zijn ingesteld op 'toestaan cookies "om u de beste surfervaring mogelijk te geven. Als u doorgaat met deze website te gebruiken zonder het wijzigen van uw cookie-instellingen of u klikt op "Accepteren" onder aan de pagina dan bent u akkoord met deze instellingen.

Lees hier uitgebreid over in onze privacy verklaring en disclaimer

Sluiten